σακχαράση

η, N

(βιοχ.) ένζυμο τών ζυμομυκήτων και τού εντερικού βλεννογόνου, το οποίο επιταχύνει καταλυτικά την υδρόλυση τής σακχαρόζης στα απλά σάκχαρα γλυκόζη και φρουκτόζη, αλλ. ιμβερτάση ή σουκράση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. saccharase (< σάκχαρο + κατάλ. τής χημ. ορολογίας -αση)].